Saunders Island
Door: Erik en Kirstin
Blijf op de hoogte en volg Kirstin
03 Februari 2009 | Falkland Eilanden, Port Stanley
Lunes 2 de Febrero
We hadden een heel lijstje wat we wilden afwerken voor we naar het vliegveld gingen, dus we zijn vroeg opgestaan. Om iets na acht uur stonden we bij het postkantoor om postzegels te kopen en vervolgens hebben we voor de bank gewacht totdat hij openging. We waren de eerste en werden gelijk geholpen. De vrouw achter de desk vroeg hoeveel we wilden opnemen en wat we wilden opnemen was hoger dan wat per dag mogelijk is. We zijn in ieder geval gered voor de eilanden en hopelijk zijn we vrijdag weer op tijd terug voordat de bank dichtgaat. Ideaal is anders, maar we zijn voorlopig gered en het stressniveau is weer aanzienlijk gedaald. Aangezien we op Saunders Island zelf moeten koken, zijn we langs de warme bakker gegaan om verse broodjes te halen voor de komende drie dagen. Erik zet zichzelf wel lekker voor schut hier op het eiland, eerst de vraag naar de ATM op de luchthaven en nu bestelde hij 16 broodjes in de bakkerij in plaats van de winkel ernaast. Toen de dame was uitgelachen vertelde ze ons dat de ingang tot de winkel om de hoek was.
We waren netjes op tijd op de luchthaven en moesten nog een uurtje wachten voor onze vlucht uiteindelijk ging. We moesten inclusief bagage op de weegschaal. De vlucht was prima en we hadden nog een tussenstop op Pebbles Island. We werden op het landingsgrasveld opgehaald door Suzan, de eigenaresse van Saunders Island en haar dochter Carol. Carol bracht ons naar de Rookery nadat we eerst bij de winkel gestopt hadden. Voor twee dagen pasta ingeslagen en wij overleven het wel. Het was 45 minuten rijden naar het noorden van het eiland. We deelden het huisje met Frits en Titi, een Nederlands stel uit Veenendaal. Ze zijn super aardig. We hebben geluncht en zijn daarna naar buiten gegaan. Vlakbij het huisje zitten een aantal Albatros kolonies. Echter super mooie beesten en geweldig om ze te zien vliegen. Je komt zo dichtbij dat ze soms een meter boven je hoofd scheren. De nesten zitten vol kleine pluizige jongen, echt super lief en schattig. Na een tijd zijn we doorgelopen naar een grote Rockhopper kolonie 20 minuten lopen van het huisje. Er zaten er echt super veel en het is echt een geweldig gezicht om ze al springend van het water naar de nesten te zien gaan. Als je aankomt zijn ze eerst bang, maar als je rustig langs het pad gaat zitten, komen ze echt super dichtbij. Het gaat erg hard met de hoeveelheid foto’s. We zagen rond een uurtje of zes dat er een storm hing boven de Neck, ons doel van morgen, en dat die onze kant op aan het komen was. We besloten terug te keren, maar haalden het niet droog thuis te komen. Eenmaal vlakbij het huisje hing Frits uit het raam of we misschien warme thee of koffie wilden. We wilden eigenlijk vroeg naar bed, maar na het eten raakten we aan de praat en hebben onder het genot van een glas whisky, die een vorige bewoner had achtergelaten, het toch nog veel te laat gemaakt.
Martes 3 de Febrero
Vandaag stond een lange tocht op het programma. Een wandeling langs de noordkust richting de Neck. De Neck is waar we eigenlijk wilden slapen, maar dat moet je echt een jaar van te voren boeken, zo populair is het. De reden waarom; het is daar super mooi, afgelegen en erg veel wildlife. We begonnen vroeg, want heen en terug is 25 km door ruig terrein. Ze hadden ons verteld dat we na de rockhoppers omhoog moesten, want als je op dezelfde hoogte blijft worden de kliffen te steil. We hebben wel iets aan hoogte gewonnen, maar achteraf bleek het niet genoeg. Op sommige stukken was het echt super eng. Die kliffen daar zijn tientallen meters tot de zee. Dan een heel stijl grasveld. Je loopt op een paar honderd meter en op sommige stukken was het echt op handen en voeten. Je moest er vooral niet over nadenken wat er zou gebeuren als je uit zou glijden. Er was echter geen weg terug we moesten door en hoogte maken was ook geen optie meer want dat was nog gevaarlijker. We hebben gelijk afgesproken, dat het niet uitmaakt hoe we de avond teruggaan, maar zeker niet dezelfde weg als in de ochtend. Het was een erg zware tocht, maar na vier en half uur ploeteren doemde daar dan eindelijk de Neck op. Een stuk strand tussen twee bergen met vier van de vijf pinguïns die op de Falkland eilanden wonen. Eerst kwamen we langs de rockhoppers. We zaten nog vrij hoog op de berg, maar zagen vlak voor de kust dolfijnen zwemmen. Eenmaal afgedaald zijn we eerst op het strand geen liggen om uit te rusten. Het idee dat we nog terug moesten was op dat moment echt verschrikkelijk. We hadden prachtig weer, dus we konden goed genieten op het strand vol met gentoo en mechallanic pinguïns. Als je rustig gaat zitten, daar hadden geen enkele moeite mee, dan komen ze nieuwsgierig als ze zijn erg dichtbij kijken. Één onverwachte beweging en ze rennen allemaal weg. Net boven het strand staan de Koningspinguïns. Het waren er maar 17, maar ze blijven supermooi om te zien. Frits en Titi gingen van de Rookery naar de Neck en sliepen nu nog twee nachten in de Neck. Frits is twee uur na ons ook gaan lopen en Titi is met de bagage opgehaald en gedropt op de Neck. Ze nodigde ons uit voor een kop koffie. Erik is nu erg verkouden, dus kon in de portacabin een beetje bijkomen. Na de koffie was het alweer bijna tijd om terug te gaan. We zijn nog even de kings gaan zitten en we moesten nog langs de rockhoppers. Als je het strand afloopt dan kan je bij hun landingsplek komen. Echt super mooi. Dan zie je ze eerst zwemmen en met een grote golf werpen ze zich op de steen en springen dan vervolgens omhoog naar hun jongen om ze te voeren. Dit was ook de plek waar we de ochtend van boven de dolfijnen hadden gezien en we hadden geluk, ze zaten er nog. Om drie uur moesten we echt terug om voor het donker thuis te zijn. We besloten gelijk flink te stijgen en liever een uur extra te lopen dan dezelfde weg van vanmorgen. We hebben eerst een kilometer aan hoogte gewonnen en zijn daarna die hoogte gaan lopen. Dat was aanzienlijk beter. Het was nog steeds ruig terrein en op sommige plekken nog ruiger dan ‘s morgens, maar we hadden nu niet die steile kliffen die rechtstreeks in zee eindigen. We waren best moe al, maar we hebben erg veel plezier gehad. We werden twee keer nog bijna aangevallen door skuas. Dat zijn een soort hawks die hier leven. Als je te dichtbij hun nest komt dan gaan ze vlak boven je vliegen en schreeuwen ze naar je. Als je even niet oplet dan duiken ze naar beneden en vallen ze aan. We hebben eieren voor geld gekozen en zijn dus even gedaald en daarna weer geklommen. Met wat extra pauze viel het nog best mee dat we er op de terug weg maar 5,5 uur over gedaan hebben. We waren net voor het donker binnen. We waren echt helemaal kapot en hebben gedoucht, pasta gemaakt en zijn gaan slapen. De nieuwe bewoners zijn ook Nederlanders en zaten op dezelfde vlucht als ons. Rare mensen, dus we waren blij ze maar kort te hoeven zien. We moesten nog de berg op om contact te leggen met de settlement hoe laat onze pick-up zou zijn morgen. Erik is gaan lopen, maar wilde zo min mogelijk lopen. Om de twee stappen probeerde hij contact te leggen. Uiteindelijk was er contact en de pick-up is morgen om negen uur.
We hadden een heel lijstje wat we wilden afwerken voor we naar het vliegveld gingen, dus we zijn vroeg opgestaan. Om iets na acht uur stonden we bij het postkantoor om postzegels te kopen en vervolgens hebben we voor de bank gewacht totdat hij openging. We waren de eerste en werden gelijk geholpen. De vrouw achter de desk vroeg hoeveel we wilden opnemen en wat we wilden opnemen was hoger dan wat per dag mogelijk is. We zijn in ieder geval gered voor de eilanden en hopelijk zijn we vrijdag weer op tijd terug voordat de bank dichtgaat. Ideaal is anders, maar we zijn voorlopig gered en het stressniveau is weer aanzienlijk gedaald. Aangezien we op Saunders Island zelf moeten koken, zijn we langs de warme bakker gegaan om verse broodjes te halen voor de komende drie dagen. Erik zet zichzelf wel lekker voor schut hier op het eiland, eerst de vraag naar de ATM op de luchthaven en nu bestelde hij 16 broodjes in de bakkerij in plaats van de winkel ernaast. Toen de dame was uitgelachen vertelde ze ons dat de ingang tot de winkel om de hoek was.
We waren netjes op tijd op de luchthaven en moesten nog een uurtje wachten voor onze vlucht uiteindelijk ging. We moesten inclusief bagage op de weegschaal. De vlucht was prima en we hadden nog een tussenstop op Pebbles Island. We werden op het landingsgrasveld opgehaald door Suzan, de eigenaresse van Saunders Island en haar dochter Carol. Carol bracht ons naar de Rookery nadat we eerst bij de winkel gestopt hadden. Voor twee dagen pasta ingeslagen en wij overleven het wel. Het was 45 minuten rijden naar het noorden van het eiland. We deelden het huisje met Frits en Titi, een Nederlands stel uit Veenendaal. Ze zijn super aardig. We hebben geluncht en zijn daarna naar buiten gegaan. Vlakbij het huisje zitten een aantal Albatros kolonies. Echter super mooie beesten en geweldig om ze te zien vliegen. Je komt zo dichtbij dat ze soms een meter boven je hoofd scheren. De nesten zitten vol kleine pluizige jongen, echt super lief en schattig. Na een tijd zijn we doorgelopen naar een grote Rockhopper kolonie 20 minuten lopen van het huisje. Er zaten er echt super veel en het is echt een geweldig gezicht om ze al springend van het water naar de nesten te zien gaan. Als je aankomt zijn ze eerst bang, maar als je rustig langs het pad gaat zitten, komen ze echt super dichtbij. Het gaat erg hard met de hoeveelheid foto’s. We zagen rond een uurtje of zes dat er een storm hing boven de Neck, ons doel van morgen, en dat die onze kant op aan het komen was. We besloten terug te keren, maar haalden het niet droog thuis te komen. Eenmaal vlakbij het huisje hing Frits uit het raam of we misschien warme thee of koffie wilden. We wilden eigenlijk vroeg naar bed, maar na het eten raakten we aan de praat en hebben onder het genot van een glas whisky, die een vorige bewoner had achtergelaten, het toch nog veel te laat gemaakt.
Martes 3 de Febrero
Vandaag stond een lange tocht op het programma. Een wandeling langs de noordkust richting de Neck. De Neck is waar we eigenlijk wilden slapen, maar dat moet je echt een jaar van te voren boeken, zo populair is het. De reden waarom; het is daar super mooi, afgelegen en erg veel wildlife. We begonnen vroeg, want heen en terug is 25 km door ruig terrein. Ze hadden ons verteld dat we na de rockhoppers omhoog moesten, want als je op dezelfde hoogte blijft worden de kliffen te steil. We hebben wel iets aan hoogte gewonnen, maar achteraf bleek het niet genoeg. Op sommige stukken was het echt super eng. Die kliffen daar zijn tientallen meters tot de zee. Dan een heel stijl grasveld. Je loopt op een paar honderd meter en op sommige stukken was het echt op handen en voeten. Je moest er vooral niet over nadenken wat er zou gebeuren als je uit zou glijden. Er was echter geen weg terug we moesten door en hoogte maken was ook geen optie meer want dat was nog gevaarlijker. We hebben gelijk afgesproken, dat het niet uitmaakt hoe we de avond teruggaan, maar zeker niet dezelfde weg als in de ochtend. Het was een erg zware tocht, maar na vier en half uur ploeteren doemde daar dan eindelijk de Neck op. Een stuk strand tussen twee bergen met vier van de vijf pinguïns die op de Falkland eilanden wonen. Eerst kwamen we langs de rockhoppers. We zaten nog vrij hoog op de berg, maar zagen vlak voor de kust dolfijnen zwemmen. Eenmaal afgedaald zijn we eerst op het strand geen liggen om uit te rusten. Het idee dat we nog terug moesten was op dat moment echt verschrikkelijk. We hadden prachtig weer, dus we konden goed genieten op het strand vol met gentoo en mechallanic pinguïns. Als je rustig gaat zitten, daar hadden geen enkele moeite mee, dan komen ze nieuwsgierig als ze zijn erg dichtbij kijken. Één onverwachte beweging en ze rennen allemaal weg. Net boven het strand staan de Koningspinguïns. Het waren er maar 17, maar ze blijven supermooi om te zien. Frits en Titi gingen van de Rookery naar de Neck en sliepen nu nog twee nachten in de Neck. Frits is twee uur na ons ook gaan lopen en Titi is met de bagage opgehaald en gedropt op de Neck. Ze nodigde ons uit voor een kop koffie. Erik is nu erg verkouden, dus kon in de portacabin een beetje bijkomen. Na de koffie was het alweer bijna tijd om terug te gaan. We zijn nog even de kings gaan zitten en we moesten nog langs de rockhoppers. Als je het strand afloopt dan kan je bij hun landingsplek komen. Echt super mooi. Dan zie je ze eerst zwemmen en met een grote golf werpen ze zich op de steen en springen dan vervolgens omhoog naar hun jongen om ze te voeren. Dit was ook de plek waar we de ochtend van boven de dolfijnen hadden gezien en we hadden geluk, ze zaten er nog. Om drie uur moesten we echt terug om voor het donker thuis te zijn. We besloten gelijk flink te stijgen en liever een uur extra te lopen dan dezelfde weg van vanmorgen. We hebben eerst een kilometer aan hoogte gewonnen en zijn daarna die hoogte gaan lopen. Dat was aanzienlijk beter. Het was nog steeds ruig terrein en op sommige plekken nog ruiger dan ‘s morgens, maar we hadden nu niet die steile kliffen die rechtstreeks in zee eindigen. We waren best moe al, maar we hebben erg veel plezier gehad. We werden twee keer nog bijna aangevallen door skuas. Dat zijn een soort hawks die hier leven. Als je te dichtbij hun nest komt dan gaan ze vlak boven je vliegen en schreeuwen ze naar je. Als je even niet oplet dan duiken ze naar beneden en vallen ze aan. We hebben eieren voor geld gekozen en zijn dus even gedaald en daarna weer geklommen. Met wat extra pauze viel het nog best mee dat we er op de terug weg maar 5,5 uur over gedaan hebben. We waren net voor het donker binnen. We waren echt helemaal kapot en hebben gedoucht, pasta gemaakt en zijn gaan slapen. De nieuwe bewoners zijn ook Nederlanders en zaten op dezelfde vlucht als ons. Rare mensen, dus we waren blij ze maar kort te hoeven zien. We moesten nog de berg op om contact te leggen met de settlement hoe laat onze pick-up zou zijn morgen. Erik is gaan lopen, maar wilde zo min mogelijk lopen. Om de twee stappen probeerde hij contact te leggen. Uiteindelijk was er contact en de pick-up is morgen om negen uur.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
