Isla de Pascua 2

Jueves 29 de Enero

Vandaag zaten we alweer vroeg aan het ontbijt, want vandaag hadden we twee halve dag tours. De eerste begon om 9:30 en was met bijna de identieke groep van gisteren. We zijn eerst naar de Rano Kau Volcano geweest. Dit is nummer twee van de drie vulkanen waar het eiland uit is ontstaan. Nummer een Rano Aroi Volcano en nummer drie Rano Raraku Volcano, waar de moai’s gemaakt werden. Deze krater ligt vlak naast de luchthaven, dus een ideale spottersplek (mocht er meer dan een vlucht per dag komen). De krater staat vol met water en een soort riet. Vroeger was dit de plek voor de eilandbewoners om hun was te doen. Door het tropisch klimaat in de krater groeien er erg veel verschillende soorten vruchten.

Daarna zijn we naar Orongo nationaal park geweest wat op de krater rand ligt. Het is een oud dorp, waar men alle huizen gerestaureerd heeft. Vlak nadat bijna alle eilandbewoners waren uitgestorven door slavernij en ziektes bleven er nog 12 clans over. Ieder jaar werd besloten wie de koning werd door een heilig ritueel. Één mijl uit de kust ligt een eilandje waar een heilige vogel zijn eieren legt. Iedere potentiële koning van iedere clan had een jongen die van jongs af aan werd opgeleid en getraind om het heilig ritueel te winnen. Het was namelijk zo dat in de lente de vogels eieren kwamen leggen op dit eiland en de koning van de jongen die als eerste een ei wist te bemachtigen zou voor dat jaar koning worden van het eiland en de jongen zelf werd heilig.

Het was na alle regen van gistermiddag en avond gelukkig weer opgeklaard en het was op de kraterrand erg warm. We beginnen al aardig wat rolletjes vol te schieten, dus we hopen het met het aantal dat we bij ons hebben te gaan redden. Het is hier zo mooi. Na de krater zijn we naar Vinapu o Tahiri gegaan. Dit is een platform aan de kopse kant van de startbaan. Hier is het platform net zoals gebouwen van de Inca’s, maar het zijn niet de Inca’s die dit gebouwd hebben. China, onze gids, heeft uitgelegd waarom men denkt dat de eerste bewoners van Zuid Amerika kwamen. Ten eerste omdat veel zoete aardappels die men hier heeft van origine van Peru komen. Ten tweede omdat de golfstroom gunstig in deze richting en ten derde… We hoorden de motoren van de LAN 767 op de landingsbaan starten, dus we waren gelijk helemaal afgeleid. We hebben de rest niet opgevangen. Het was wel erg mooi daar en ook de LAN was erg mooi. We zijn op de terugweg nog bij een grot gestopt waar muurschilderingen te zien waren.

We hebben in het stadje geluncht en even ons reisverhaal op internet gezet. We kunnen gewoon typen op de kamer, maar hebben nauwelijks tijd om het op internet te zetten. Na de lunch vertrokken we voor de middagtour en het was nog steeds erg warm. We zijn eerst naar Puna Kau geweest. Dit is de plek waar van rood gesteente de pukao’s werden uitgehouwen (de hoeden van de moai’s). Er waren archeologen bezig met opgravingen en één nam ruim de tijd om ons uit leggen wat ze aan het doen waren. Het was erg interessant en hij liet ons stenen zien die de rapa nui gebruikt hadden om de pukao’s te maken. China vertelde dat de pukao’s nog een groter mysterie zijn de moai’s. Van de moai’s hebben ze her en der op de paden nog kapotte moai’s gevonden, maar van de pukao’s zijn er naast hier in Puna Kau en de platformen aan de zee nergens op het eiland stukken of onderdelen van pukao’s gevonden.

Na Puna Kau zijn we naar Ahu Akivi gegaan. Dit zijn zeven moai’s die als enige met het gezicht naar de zee zijn gericht. Het heeft iets te maken met de eerste koning en een droom, maar het was hier zo verschrikkelijk mooi dat we al gauw foto’s zijn gaan maken en niet meer hebben geluisterd naar China. We hebben echt veel foto’s gemaakt want de zon stond erg goed. Er stonden ook mannen die verse kleine ananasjes verkochten. Ze pelden ze voor je en je kon ze opeten als ijsjes. Erg lekker. Als laatste stop zijn we nog naar de langste lavatunnel van het eiland geweest, maar na Ahu Aviki kon dit gestolen worden. We waren rond half zes weer in het hotel en hebben lekker het reisverhaal bijgewerkt en gaan straks weer de zonsondergang proberen te zien en we gaan nog lekker voor souvenirs op pad.

Viernes 30 de Enero

Jammer genoeg onze laatste ochtend op paaseiland. Onze vlucht vertrok om 13:20, dus we hadden nog lekker de ochtend om rond te lopen. Kirstin is al een sinds onze aankomst op paaseiland aan het snotteren en dat begint steeds iets erger te worden. Sinds gisteravond gaan alle pillen die we bij ons hebben naar binnen en we hopen maar dat het snel goed komt. We hebben eerst ontbeten en na het ontbijt begonnen de medicijnen hun werk te doen en voelde Kirstin zich ook weer net iets beter. We hebben de laatste dingen ingepakt en zijn vervolgens naar de souvenirmarkt gegaan. Eerst even rondgekeken. We twijfelden of we een mooi beeld zouden kopen. Het is best een gewicht en redelijk aan de prijs, maar we vonden het toch wel erg mooi. We wilden nog naar de moai’s net buiten het centrum. We wilden eigenlijk lopen, maar Kirstin trok dat niet met de hitte, dus hebben we een taxi genomen. Was erg mooi en de moai’s stonden mooi in de zon. Nadat de taxichauffeur ons weer had gedropt bij de souvenirmarkt, hebben we toch besloten om het beeld te kopen. We konden er nog 20 procent vanaf kletsen, dus dat scheelde weer. Op de terugweg naar het hotel hebben we op de lokale markt nog twee ananasjes gekocht. We waren eigenlijk op zoek naar ijsjes, maar dit was eigenlijk veel lekkerder. De transfer naar het hotel kwam ons netjes ophalen en we hebben gelijk ingecheckt. Vervolgens zijn we als echter spotters beaamt weer naar buiten gegaan om langs de startbaan te wachten tot dat de LAN binnen zou komen. We gingen er eigenlijk vanuit dat hij via de standaard kant binnen zou komen, dus wij lopen lopen lopen in de brandende hitte. Erik stelde voor om een taxi te nemen naar de kop van de baan en hield er een aan. Kirstin vond het risico dat hij zou landen terwijl we in de taxi zaten te groot en we zijn daar aan het hek gaan staan. Dat bleek een goede keuze want een paar minuten later kwam hij hoog overvliegen en bleek dat hij via de andere kant binnen zou komen. Wij hebben snel rechtsomkeert gemaakt en waren gelukkig net op tijd terug om wat mooie platen te schieten.

We zaten weer nooduitgang en Kirstin kreeg het in het vliegtuig weer erg koud en kreeg weer erge last van d’r neus. Eenmaal in Santiago hoefden we gelukkig niet ver want we hadden een hotel op de luchthaven geboekt. Kirstin wilden eigenlijk niet naar beneden om te eten, dus is Erik wat gaan halen. De kosten van roomservice waren 50% extra, dus hebben we gevraagd of als we het kwamen halen of dat kon. Alles kan hier, dus wij arme sloebers hebben weer wat geld uitgespaard… Na het eten, gelijk naar bed en hopen dat morgen een betere dag wordt voor Kirstin.