Isla de Pascua

Martes 27 de Enero

Vanmorgen moesten we vroeg op; om half 7 verlieten we het hostal. We hebben de bus naar de luchthaven genomen waar we direct aan de beurt waren om onze bagage af te geven. We zijn gelijk door de douane gegaan en hebben wat rondgekeken bij de winkeltjes. Om 10 over 9 vertrok onze vlucht naar Isla de Pascuas. De warmte in Santiago was heerlijk! Er is niets beters dan wakker worden en de zon zien schijnen en lekker de hele dag buiten zijn. We moeten het er nu nog even van nemen, op internet zagen we dat het op de Falkland eilanden 12 graden is, maar door de wind is de gevoelstemperatuur 1 graad. Brrrrrr …. maar ja wie pinguïns wil zien, moet er wat voor overhebben. We hadden een lange benen plaats weten te bemachtigen, dus de vlucht verliep heel snel en lekker relax. Het is echt bizar dat er in de wijde omgeving geen land te vinden is. Het dichts bijzijnde eiland licht 1900 km van paaseiland af. Op de kaart in het vliegtuig zag je ons toestel dan ook constant boven enkel water. En dan uit het niks doemt het eiland op. Het is maar 25 km lang en 12 km breed, dus je ziet het echt pas 5 min voor landen. Het was lekker chaotisch op het platform. Iedereen mocht gewoon lopen waar ze wilden, dus ideaal voor het maken van foto’s. De terminal stelt echt helemaal niks voor. Het is meer een huisje om de bagageband. Buiten stond onze lift al te wachten en we kregen net als iedereen een bloemenketting om.

Het gevoel op het eiland is moeilijk te beschrijven. Het is allemaal heel relax en iedereen lijkt 24 uur per dag vakantie te hebben. Ons hotelletje is erg leuk, het zijn kamertjes in de tuin van de eigenaar en dat noemen ze een hotel. We mochten kiezen uit twee kamers, dus we hebben lekker de grootste (eigenlijk een drie persoonskamer) genomen. We zijn na een frisse douche gelijk op pad gegaan om een tour voor de komende dagen te regelen. Dat ging eigenlijk erg simpel en was zo geregeld. Daarna zijn we lekker gaan lunchen met uitzicht op de Pacific… In de middag zijn we rond gaan lopen en hebben we Hanga Roa bekeken. In de hoofdstad staan ook nog een aantal beelden, maar voor de foto’s kan je beter ’s ochtends gaan, dus dat staat nog op de planning voor vrijdag. Het is eigenlijk best bizar, dat je er al zoveel over hebt gelezen en gezien, maar nu zie je ze dan eindelijk in het echt! Aangezien we ‘s middags al warm hadden gegeten, hebben we voor ‘s avonds ons favoriete brood met tonijn gekocht. We hadden gehoord dat de zonsondergang om 9 uur zou zijn en erg mooi bij een aantal van die beelden in de buurt. We hebben daar dus heerlijk in het gras met uitzicht op de Pacific en moai’s onze broodjes op gegeten. Een anticlimax was dat de zonsondergang slecht te zien was door veel wolken en de zwerfhonden op een gegeven moment ons eten door kregen en we dus maar hebben ingepakt.

Míercoles 28 de Enero

Vanochtend zaten we om half negen aan het ontbijt en raakten aan de praat met een Amerikaans stel. Het valt ons altijd op dat er onderling tussen reizigers lekker wordt opgeschept over wat ze al wel niet gezien hebben, hoelang ze eigenlijk wel niet onderweg zijn. Dit stel spande echt de kroon. Ze hadden hun zaak verkocht en waren nu acht maanden aan het rondreizen. Ze hadden alle continenten al gehad. Na het ontbijt zijn we naar het reisbureautje gegaan voor onze dagtour naar de diverse moai op het eiland. We moesten eerst nog andere toeristen ophalen bij hun hotel, maar omdat wij naar het reisbureau waren gokomen, hadden we de beste plekken in de bus!

Onze eerste stop was Vaihu, dat net te oosten van Hanga Roa ligt. Hier is een platform waar een stuk of zeven moai op hun neus liggen. De moai werden gebruikt om hun voorouders te eren. Als er een belangrijk persoon was overleden dan werd hun lichaam ingewikkeld in doeken en op het plein voor de moai neergelegd. Er waren dan ceremonies om de dode te eren. Ze lieten ze dan liggen tot enkel de boten over waren en die werden begraven onder het grote platform (ahu). Een beeld ter nagedachtenis aan de overledene werd op de ahu bijgeplaatst. Er is geen enkele moai die meer rechtop stond voordat ze begonnen met restauratie van enkele. De reden dat alle moai omliggen, is dat de Rapa Nui ze zelf omver hebben gegooid. De exacte reden waarom ze dat hebben gedaan is onbekend. Het zou kunnen dat er iets is voorgevallen, waardoor ze het vertrouwen in hij voorouders, die hun zouden beschermen, verloren hebben.

De tweede stop was Ahu Aka Hanga. Ook hier liggen een aantal omgevallen moai´s, maar hier zijn ook resten van een dorp aanwezig. Je kan duidelijk de fundamenten van huisjes zien. Ze woonden in een eclipsachtig huisje met een dak in de vorm van een boot. Ze zijn erg klein en de gids vertelde dat de mensen in die tijd naar binnen kropen, omdat de doorgang zo klein was om kwade geesten buiten te houden. Er was ook een keuken te zien en de gids legde uit wat men in die tijd voornamelijk at. De kookplaats heeft altijd een oneven aantal stenen. De reden daarvan is onbekend. Er lag hier ook een moai op zijn rug naast een ahu. Je kan zien dat deze nooit gestaan heeft aan de ogen. De oogkassen werden pas uitgehouwen als de moai op zijn plaats stond. De ogen werden gemaakt van koraal. Deze moai is waarschijnlijk omgevallen tijdens het plaatsen. Kan je je voorstellen dat een anderhalf jaar bezig bent zo’n ding te maken. Vervolgens hem het hele eiland versjouwd en oeps foutje. Eenmaal gevallen lieten ze de beelden ook liggen. Er waren daar ook grotten. Het eiland is ontstaan uit drie vulkanen, dus het gesteente op het eiland is poreus lavasteen. In die grotten was het lekker koel in de zomer maar erg nat in de winter.

Onze derde stop was Rano Raraku Volcano. Dit is de plaats waar alle beelden werden uitgehouwen uit de vulkaan. Het is echt mooi om de verschillende stadia van uithouwen te zien. De gemiddelde moai is 10 meter hoog, maar ze werden in de loop der tijd steeds groter gemaakt. In de vulkaan zie je dat ze bezig waren met een moai van wel 22 meter. Er zijn vele theorieën over hoe ze instaat waren om de beelden te vervoeren. Alle huidige archeologen zijn ervan overtuigd dat de beelden verticaal vervoerd zijn. Er zijn wel sporen gevonden van palmbomen met een lengte van 60 meter, maar ook dat diezelfde bomen gekapt zijn en verbrand. In de tijd van de moai’s de langste boom op paaseiland was maar 1,6 meter hoog en kan dus onmogelijk zijn gebruikt voor het vervoer van de beelden. Men had onderaan de voet een grote driehoek en men vervoer de beelden net als dat wij zware meubels vervoeren. Het is erg moeilijk voor te stellen met beelden die gewoon vier keer hun eigen lichaamslengte hadden. Bij de Rano Raraku Volcano hebben we ook geluncht. Lekker kip met aardappels en groente.

De vierde stop was Ahu Tongariki. Dit is de grootste ahu van het eiland met 15 staande moai. Het is in 1990 gerestaureerd met geld uit Japan. Die hebben een kraan gesponsord om de pukao op de moai te plaatsen. Sommige zeggen dat de Luka hoeden zijn, andere beweren dat het haardracht is. Dit is echt mooi om die 15 immense beelden te zien met de zee op de achtergrond. Jammer dat de lucht dicht begon te trekken, maar het blijft een mooi gezicht.

De vijfde stop was Ahu Te Pito Kura. Hier ligt de grootste ooit op een ahu staande moai. Hij is inclusief zijn pukao iets meer dan 12 meter lang. Ernaast ligt een ronde steen. Paaseiland wordt vaak de navel van de wereld genoemd, omdat het het meeste geïsoleerde eiland ter wereld is. Deze steen wordt door vele de navel van de wereld genoemd, maar dat is geen onderdeel van de cultuur van Rapa Nui. De geruchten gaan dat de steen magisch krachten bevat en bijvoorbeeld als een vrouw haar voorhoofd erop legt dat ze zwanger zal raken. De gids zei, geloof wat je wilt, maar weet wel dat het geen onderdeel is van onze cultuur. De steen is een balanssteen die de Polynesiërs gebruikte om hun boten stabiele te laten zijn. Hij is magnetisch door de hoge concentratie ijzer erin, de rest is persoonlijk bijgeloof. De gids zei ook dat er mensen zijn die speciaal voor deze steen naar paaseiland komen en niet zozeer voor de beelden…Gekken!

De laatste stop was Anakena, waar een natuurlijk strand is waar we een uur van de zee konden genieten. Er zijn daar ook nog wat moai die erg goed bewaard zijn gebleven, omdat men deze onder het zand heeft gevonden en dus niet geërodeerd zijn. Dit zijn dan ook de enige waar de ingraveringen duidelijk zichtbaar zijn. Erik heeft even een duik genomen, maar het begon al snel te miezeren. We hebben even geschuild, maar wilden eigenlijk de moai´s nog even bekijken. Het regende nog niet heel hard dus wij op weg, we hadden nog een kwartier voor de bus vertrok. We hebben daar gewacht totdat het wat minder zou gaan regenen, maar het omgekeerde gebeurde. Wij stonden terwijl iedereen al veilig stond te schuilen midden in een tropische storm en waren tot op het bot doorweekt. Al druppend kwamen we bij de bus die gelijk terug naar Hanga Roa is gereden. We waren echt koud inmiddels en zijn gelijk onder een warme douche gesprongen. We waren net op tijd van toen we eronderuit kwamen sloeg op het eiland alle stoppen door. Het bleef regenen en we hebben op onze kamer lekker op bed gehangen. Handig die laptops met accu, kan je toch terwijl de stad zonder stroom zit je dagboek schrijven. Rond een uur of zeven ging het licht weer aan en om acht uur hadden we gereserveerd in het restaurant van het hotel om te gaan eten. Je moet van te voren aangeven wat je wilt eten en dan brouwen zij iets in elkaar. Deze avond was het rundvlees met rijst en groente. Het was erg lekker en ijs na.