Perito Moreno

Domingo 15 de Febrero

Vanmorgen moesten we nog eerder op, we zouden namelijk om 7 uur worden opgehaald voor onze minitrekking op de Perito Moreno gletsjer. Toen we in de bus zaten kwam het met bakken uit de hemel, dus dat voorspelde niet veel goeds. Na circa een uur kwamen we bij de haven aan, vanaf waar we naar de Perito Moreno zouden varen. Tijdens de boottocht klaarde het gelukkig wat op, waardoor we al een mooi uitzicht hadden op de gletsjer. De gletsjerwand is zo’n 40 tot 70 meter hoog, het breedste deel van de gletsjer is 17km breed en de oppervlakte komt overeen met de oppervlakte van Buenos Aires. Eenmaal aan wal werden we in groepen ingedeeld en zijn we in circa een half uur naar de gletsjer gelopen. Vlakbij de gletsjer kregen we allemaal stijgijzers ondergebonden en toen kon ons avontuur beginnen. Wel nadat we de drie basisprincipes van lopen op een gletsjer uitgelegd hadden gekregen. Tijdens het stijgen moet je lopen als een eend, tenen naar buiten gericht. Tijdens het afdelen je voeten juist naast elkaar, niet te dicht want dan blijven je stijgijzers in elkaar hangen, rug naar achter en door je knieën en op schuine delen je voet die het dichtst bij de berg is recht en je andere voet horizontaal. Aan het begin werd aangegeven dat je het moest laten melden als je bepaalde beperkingen had, dus Kirstin had voor de zekerheid maar gezegd dat ze last had van haar knie, zodat het tempo niet al te hoog zou zijn. Voordat de wandeling over de gletsjer begon, meldde de gids 3 co piloten nodig te hebben om te helpen. Ja ja helpen, de 3 zwakken van de groep werden eruit gepikt .. Kirstin, een oudere dame en iemand die stijf stond van de stress. Maar het was goed bedoeld, zij mochten voorop en konden daardoor het tempo bepalen. We moesten namelijk achter elkaar in een rij lopen en als we bijvoorbeeld wilden stoppen om een foto te maken, moesten we uit de rij stappen en elders weer aansluiten. De gehele wandeling duurde zo’n 1,5 uur en was echt gaaf! We liepen uiteraard aan de zijkant van de gletsjer, maar toch was het erg indrukwekkend. Zeker de mooi blauw gekleurde spleten. Tegen het einde van de wandeling kregen we whisky met gletsjerijs en daarna gingen we naar het hoogtepunt van de wandeling, een plek vanaf waar we een geweldig uitzicht hadden op de zuidwand van de Perito Moreno. Dan zie je pas goed hoe gigantisch hoog de gletsjer is. We stonden er net toen er met en oorverdovend kabaal een stuk ijs van de wand in het meer viel, echt super mooi! Even nadat het stuk in het water is gevallen, ontstaat er een enorme vloedgolf die langzaam over het hele meer gaat.

Na de wandeling konden we op eigen gelegenheid terugwandelen naar het beginpunt waar we ook konden lunchen. Op de heenweg waren we over een strand gekomen en omdat de zon inmiddels was doorgebroken zijn we daar nog een keer naartoe gelopen. De gletsjer heeft altijd een mooie blauwe kleur, maar met de zon er op werd het nog mooier. De blauwe kleur van het ijs komt door de luchtbellen in het ijs. Doordat het ijs heel erg gecomprimeerd is door zijn eigen gewicht zijn de luchtbellen in het ijs heel erg klein, zo klein dat de golflengte van het witte licht er niet in past. De golflengte van blauw licht is kleinere en past en nog wel in, vandaar. De meren rond de gletsjer hebben en groenige gloed. Dit komt door het fijne poeder wat erin blijft drijven. De gletsjer schuurt over de stenen en creëert een heel fijn poeder en afhankelijk van het steensoort in de omgeving wordt de kleur van het meer bepaald. De gletsjers in dit gebied zijn erg mobiel. Ze leggen in de kern zo’n 3 meter per dag af, wat voor een gletsjer echt super veel is. Aan de rand, waar wij gelopen hebben, beweegt hij zo’n 25 cm per dag.

Ondanks dat het best fris was en het inmiddels weer begonnen was te regenen, hebben we buiten voor de hut onze lunch opgegeten. Je hebt per slot van rekening niet iedere dag zo’n prachtig uitzicht.

Na de lunch vertrokken we weer met de boot. Vlak voordat we aan boord zouden gaan, brak er weer een stuk ijs af, waardoor de boot snel werd losgemaakt en een stuk wegvoer, nog zonder alle passagiers aan boord. Door de vloedgolf bestond namelijk het risico dat de boot tegen de rotsen zou worden opgeslagen. Nadat het water was gekalmeerd, heeft de boot ons opgepikt en hebben we een stuk langs de zuidwand gevaren en vervolgens zijn we teruggegaan naar de haven. Vanaf daar vertrokken we per bus naar het uitzichtspunt. Hier hadden we maar een uurtje de tijd, dus we moesten flink doorlopen om zoveel mogelijk te zien. Vanaf het eerste uitzichtspunt kijk je van vrij hoog op de gletsjer en zie je goed hoe groot de gletsjer is. Het was inmiddels gelukkig droog en de mist trok redelijk weg bij de omringende bergen. Daarna zijn we afgedaald naar het tweede uitzichtspunt, waar je dicht bij de gletsjerwand staat. Hier hoor je gletsjer kraken en zie je her en der stukken ijs naar beneden vallen. Aan de noordwand hebben we 1 heel groot stuk zien afbreken, onvoorstelbaar mooi. Er was nog een derde uitzichtspunt, maar hier hadden we geen tijd meer voor, het uur was helaas veel te snel voorbij. We hebben gelijk besloten morgen nog een keer op eigen gelegenheid naar de gletsjer te gaan, we waren hier nog niet uitgekeken. Onderweg terug hebben we allebei weer lekker geslapen, dus de rit naar Calafate was snel voorbij.

Vandaag konden we van de kamer naar het huisje verhuizen, dus de hostal eigenaar liep met ons mee om het huisje te laten zien. Onze bagage hadden ze heel luxe al voor ons overgebracht, ideaal. Toen we het huisje binnengingen stond hij al een beetje te lachen en we zagen al snel waarom, hij had een A4 tje opgehangen met de tekst `Ajax - Feyenoord 2-0 Hoy`. Hij had op televisie gezien dat Ajax had gewonnen en wilde dat aan ons laten zien. Echt super leuk! Het huisje is ook echt super. Lekker klein en knus. Beneden een stapelbed en een klein zitje. Het huisje is een punt huisje van boven tot aan de grond. De bovenverdieping is de slaapkamer. Echt super gezellig met een tweepersoonsbed en meer past er niet in.

We zijn naar de busterminal gegaan om buskaartjes voor morgen te kopen voor naar de Perito Moreno. We wilden nu echt een keer uitslapen, dus we gingen voor de middag bus van 14:00. We hadden geen zin in veel gedoe rond het eten, dus we zijn lekker pasta gaan eten en zijn daarna lekker vroeg onder de wol gekropen.

Lunes 16 de Febrero

Zoals beloofd mochten we vandaag uitslapen!! We werden pas om half tien door de wekker gewekt, wat een zaligheid. We hebben op ons gemakje ontbeten en zijn daarna de stad ingegaan, om wat te shoppen en te lunchen voor we de bus moesten hebben. We hebben wat souvenirs gekocht en Erik heeft een nieuwe zonnebril gekocht. De oude begon het te begeven en ze hebben hier zoveel leuke shopjes dat het moeilijk is niet wat te kopen. We hebben lekker in de zon een tosti geluncht en zijn daarna naar de busterminal gegaan. De bus stond er al, maar we zijn lekker in het zonnetje gaan zitten tot een kwartier voor vertrek. Eenmaal in de bus kwam er een oud klasgenootje van het Alfrink binnen zetten. We begonnen al een beetje te smoezen van die kennen we toch en toen draaide Anouska zich om en vroeg of wij niet op het Alfrink hebben gezeten. Wat is de wereld soms toch klein. Zij reizen een jaar door Zuid Amerika, dus we hebben heerlijk over reizen gepraat en oude herinneringen opgehaald. Jammer genoeg lieten we het mooie weer achter in Calafate en rond de Perito Moreno was het helemaal dicht en regende het. We hadden zo gehoopt op mooi weer, maar het mocht weer niet zo zijn. We lieten ons niet uit de weg slaan en zijn dapper naar buiten gegaan. We hadden drie en een half uur en het zal straks wel droog worden dachten we. Het begon zachter te regenen, dus misschien zou het nog wel droog worden. We hebben eerst hetzelfde rond gedaan als gisteren en zagen al een paar mooie stukken vallen erg ver weg. Dichtbij veel gekraak en knallen, maar geen grote stukken. We gingen lopen naar het derde uitzichtspunt maar zijn halverwege teruggekeerd. Het uitzicht werd niet beter en we vonden eigen het tweede uitzichtspunt de beste plek. Het was inmiddels na twee uur lekker rustig geworden, want de regen bleef maar vallen. We zagen echter dat heel dichtbij een megagroot stuk op het punt stond te vallen. Er vielen al de hele tijd kleine stukken rondom af. We zeiden tegen elkaar dat als die zou vallen de regen gelijk gecompenseerd zou zijn. Het wachten in de regen werd beloond. Eerst viel er een heel groot stuk van onderen weg en nu kon het toch niet lang meer duren. En toen gebeurde het. Het hele gevaarte kwam in beweging en klapte met grof geweld in het water, met als toetje nog een grote punt ernaast die door de klap ook los kwam. Echt super gaaf!! We waren inmiddels super koud en doorweekt, maar dit was het echt dubbel en dwars waard. We moesten terug anders zouden we onze bus missen. Iedereen zat al in de bus toen we aankwamen, want niemand was in de regen blijven staan. We konden nog even snel naar de wc en waren net voor half acht bij de bus. In de bus de natte jassen bovenin gelegd en het was tijd om op te warmen. We hebben traditie getrouw in de bus geslapen. We hadden geen zin om eerst naar het hostal te gaan om ons om te kleden, dus we zijn gelijk van de busterminal naar een restaurant gegaan en daarna snel naar het huisje, want we moesten de backpacks nog inpakken.